Podstawowe zasady pisania ikon

Ocena:

5/5 | 1 głosów

1. Tradycja i kanon – Ikony powstają według ściśle określonych zasad, które wykształciły się głównie w tradycji bizantyńskiej i ruskiej. Postacie mają charakterystyczne cechy: wydłużone proporcje, duże oczy, poważne wyrazy twarzy, symboliczne gesty.

2. Teologia światła – Ikona przedstawia rzeczywistość przemienioną przez Bożą obecność, dlatego nie stosuje się cieni. Postacie są oświetlone „od wewnątrz”, co symbolizuje boską energię.

3. Materiały – Tradycyjne ikony pisze się na drewnianych deskach pokrytych lewkasem (mieszanka kredy i kleju). Farby są naturalne, często temperowe (pigmenty zmieszane z żółtkiem jajka). Złoto, używane do tła, symbolizuje boską światłość.

4. Symbolika kolorów – W ikonografii każdy kolor ma znaczenie:

   • Złoto – boskość, niebo
   • Czerwień – miłość, męczeństwo
   • Niebieski – boskość, transcendencja
   • Zieleń – życie, Ducha Świętego
   • Brąz – ziemskość, pokora

5. Perspektywa odwrócona – Zamiast klasycznej perspektywy z punktem zbiegu na horyzoncie, w ikonach często stosuje się perspektywę odwrotną: linie zbiegają się ku widzowi, symbolizując, że rzeczywistość święta wychodzi mu naprzeciw.

6. Modlitwa i post – Pisanie ikon jest aktem duchowym. Tradycyjnie ikonograf modli się przed pracą, a często także pości, by jego dzieło było natchnione przez Boga.